បច្ចុប្បន្ន បុគ្គលិកជប៉ុន និងកម្ពុជាជាង ១០០នាក់ កំពុងបម្រើការងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកុមារបេះដូងជប៉ុននៅកម្ពុជា។ បុគ្គលិកដែលមកធ្វើការនៅ Japan Heart គឺមានហេតុផលនិងការគិតផ្សេងៗគ្នា។
យើងនឹងប្រាប់អ្នកពី "សារសំឡេង" របស់បុគ្គលិកម្នាក់ៗ មូលហេតុដែលពួកគេសម្រេចចិត្តធ្វើការនៅ Japan Heart និងអ្វីដែលពួកគេគិតចំពោះការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ភ័ណ ជាជនជាតិខ្មែរហើយបានទទួលអាហារូបករណ៍របស់ Japan Heart គាត់បានបន្តការសិក្សានៅសាលាពេទ្យបន្ទាប់មកបានធ្វើការនៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកុមារនៃបេះដូងជប៉ុនអស់រយៈពេល 3 ឆ្នាំកន្លះ។ យើងបានសួរលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ភ័ណ ដែលមានគោលបំណងក្លាយជាអ្នកឯកទេសថា តើគាត់មកធ្វើការនៅ Japan Heart និងគំនិតរបស់គាត់លើការងាររបស់គាត់
Q ជួបជាមួយ Japan Heart
A.
ខ្ញុំមកពីតំបន់ជនបទមួយនៃ ខេត្តព្រៃវែង នៅភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសកម្ពុជា ហើយខ្ញុំបានធំធាត់ក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ។ តាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំចង់ធ្វើការផ្នែកពេទ្យ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំមិនអាចមានលទ្ធភាពទៅរៀននៅសកលវិទ្យាល័យទេ។
នៅពេលនោះ ប្រព័ន្ធអាហារូបករណ៍ Japan Heart ត្រូវបានណែនាំដល់ខ្ញុំនៅវិទ្យាល័យដែលខ្ញុំបានចូលរៀន។
(Japan Heart កំពុងអនុវត្តគម្រោងគាំទ្រអាហារូបករណ៍ដែលមានឈ្មោះថា "គម្រោងស្ពានក្នុងក្តីស្រមៃ" នៅកម្ពុជា ដើម្បីផ្តល់ជំនួយហិរញ្ញវត្ថុដល់សិស្សវិទ្យាល័យដែលមានគោលបំណងក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិត និងគិលានុបដ្ឋាយិការហូតដល់ពួកគេបញ្ចប់ការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ។)
មានបេក្ខជនជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀត ដូច្នេះខ្ញុំមិនប្រាកដថាតើខ្ញុំនឹងទទួលបានអាហារូបករណ៍នោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តនៅពេលដែលខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវបានគេជ្រើសរើស។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានជួប Japan Heart នៅពេលនោះទេ ខ្ញុំនឹងមិនក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតទេ ហើយខ្ញុំមិនគិតថាខ្ញុំនឹងនៅទីនេះឥឡូវនេះទេ។
Q ហេតុអ្វីបានជាអ្នកចង់ក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិត?
A
ខ្ញុំមានបងស្រីម្នាក់ហើយនាងមានកូនរួចហើយកាលពីខ្ញុំនៅ ក្មេង។ កុមារនោះជាក្មេងប្រុសជាក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំអាយុប្រហែល១៥ឆ្នាំក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ ដោយសារ ជំងឺ។
នៅពេលនោះខ្ញុំមិនយល់ពីមូលហេតុនៃការស្លាប់របស់គាត់ ខ្ញុំមិនដឹងថាជំងឺនោះជាប្រភេទអ្វីទេ។ ស្ថានភាពរបស់គាត់កាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនយ៉ាងឆាប់រហ័ស គាត់បានទទួលមរណភាពតែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីដឹងថាគាត់ឈឺ។
"ហេតុអ្វីបានជាគាត់ត្រូវស្លាប់?"
ខ្ញុំបានបន្តគិតអំពីការស្លាប់របស់គាត់រហូតមក។
បទពិសោធន៍នេះធ្វើឱ្យខ្ញុំចាប់ផ្តើមគិតពីអាជីពក្នុងវិស័យ ពេទ្យ។ ខ្ញុំចង់ជួយកុមារដែលមានជំងឺដូចក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ ពេលនោះខ្ញុំមិនបានដឹងពីភាពខុសគ្នារវាងវេជ្ជបណ្ឌិតនិង គិលានុបដ្ឋាយិកាទេប៉ុន្តែបានតាំងចិត្តធ្វើការក្នុងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ។
Q តើអ្នកធ្ធ្វើកាងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកុមារបេះដូងជប៉ុនយ៉ាងម៉េចដែរ?
A
វាមានរយៈពេលប្រហែល 3 ឆ្នាំកន្លះហើយចាប់តាំងពីខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកុមារ Japan Heart ក្នុងទីក្រុងឧដុង្គ ខេត្តកណ្តាល។ ខ្ញុំបានមកទីនេះភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ។ វា ប្រហែលជាស្តាប់ទៅចម្លែកបន្តិចប៉ុន្តែពេលខ្ញុំមកទីនេះដំបូង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា "ទទេ"។ ខ្ញុំបានដឹងទ្រីស្ដីច្រើនពីការ សិក្សាប៉ុន្តែគ្មានការអនុវត្តជាវេជ្ជបណ្ឌិតទេ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ តាំងពីខ្ញុំមកទីនេះ ពេលវេលារបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយបទពិសោធន៍ថ្មីៗ និងឱកាសដ៏អស្ចារ្យ។ មានពេលខ្លះដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកំពុងជួយជីវិតអ្នកជំងឺ ហើយនោះជារង្វាន់របស់ខ្ញុំ។
ជាពិសេសខ្ញុំឱ្យតម្លៃពេលវេលារបស់ខ្ញុំធ្វើការជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតជប៉ុន វាជាឱកាសសិក្សាដ៏ល្អ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Kojiro ដែលជាប្រធានមន្ទីរពេទ្យ និងលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Kakazu ដែលជាប្រធាននាយកដ្ឋានពេទ្យកុមារ តែងតែព្យាយាមផ្តល់ទាំងចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគាត់មកកាន់ពួកយើង។ ពេលណាមានអ្វីដែលខ្ញុំមិន យល់ពួកគាត់តែងតែជួយខ្ញុំ ហើយពន្យល់មិនត្រឹមតែទ្រីស្តី ប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងពន្យល់ថា"ហេតុអ្វីបានជាយើងយកវិធីនេះ" ផង ដែរ។ ខ្ញុំពិតជាអរគុណខ្លាំងណាស់
Q តើគោលដៅអនាគតរបស់អ្នកគឺជាអ្វី?
A.
ដើមឡើយខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍លើផ្នែកជំងឺកុមារ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំមកមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកុមារបេះដូងជប៉ុន ខ្ញុំចង់បង្កើនជំនាញរបស់ខ្ញុំក្នុងវិស័យវះកាត់កុមារ និងជំងឺមហារីកកុមារ។
នៅមន្ទីរពេទ្យនេះ អ្នកអាចទទួលបានបទពិសោធន៍ជាច្រើននៅក្នុងបន្ទប់វះកាត់។ ការវះកាត់មហារីកកុមារជាច្រើនមានការលំបាក ប៉ុន្តែខ្ញុំបានទទួលបទពិសោធន៍នៅពេលធ្វើការជាមួយគ្រូពេទ្យវះកាត់កុមារ និងគ្រូពេទ្យវះកាត់កុមារមកពីប្រទេសជប៉ុនដូចជា វេជ្ជបណ្ឌិត Yoshioka វេជ្ជបណ្ឌិត Matsunaga និងវេជ្ជបណ្ឌិត Nakahara ហើយចង់ដូចពួកគេនៅថ្ងៃណាមួយ។
Japan Heart គឺជាមន្ទីរពេទ្យតែមួយគត់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលព្យាបាលដុំសាច់ដុះលើកុមារគ្រប់ប្រភេទដោយមិនគិតថ្លៃ។ មានអ្នកជំងឺជាច្រើននាក់ដែលក្រីក្រពេកមិនអាចបង់ថ្លៃព្យាបាលបាន។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយចំនួនអ្នកជំងឺដែលមករកយើងមានចំនួនតិចតួច។ ត្រូវតែមានកុមារជាច្រើនដែលមានជំងឺមហារីកនៅក្នុងប្រទេសនេះដែលបោះបង់ការព្យាបាលព្រោះពួកគេមិនអាចមានលទ្ធភាព ប៉ុន្តែយើងមិនដឹងថាពួកគេប៉ុន្មាននាក់ ហើយមានកុមារប៉ុន្មាននាក់ដែលបានស្លាប់នោះទេ។
មហារីកកុមារគឺជាជំងឺដ៏លំបាកមួយ។ មុនពេលចាប់ផ្តើមការព្យាបាល យើងអាចដឹងថាអ្នកជំងឺមិនមានរយៈពេលយូរដើម្បីរស់ទេ ហើយក្នុងករណីខ្លះ ប្រហែលជាមិនរស់លើសពីពីរបីសប្តាហ៍ទេ។ វាពិតជាឈឺចាប់ណាស់នៅពេលដែលយើងដឹងថា ទោះបីជាយើងធ្វើអ្វីក៏ដោយ យើងមិនអាចជួយសង្គ្រោះជីវិតបានទេ។
មានដុំសាច់នៅលើជើង ហើយមិនអាចដើរ មិនអាចដកដង្ហើម មិនអាចទំពារអាហារ។ មហារីកកុមារមានរោគសញ្ញាជាច្រើន។ ក្នុងនាមជាវេជ្ជបណ្ឌិត ខ្ញុំចង់ជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ខ្ញុំខ្លួនឯងមកពីគ្រួសារក្រីក្រ ដូច្នេះខ្ញុំអាណិតដល់ទស្សនវិជ្ជារបស់ Japan Heart ក្នុងការជួយជនក្រីក្រ។ ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃ Japan Heart ខ្ញុំចង់បន្តធ្វើការដើម្បីជួយសង្គ្រោះប្រជាជននៃប្រទេសនេះ។
បណ្ឌិត ភ័ណ
មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តព្រៃវែង ប្រទេសកម្ពុជា។ បន្ទាប់ពីប្រើប្រព័ន្ធអាហារូបករណ៍របស់ Japan Heart ដើម្បីទៅរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ និងទទួលបានអាជ្ញាប័ណ្ណវេជ្ជបណ្ឌិត ខ្ញុំកំពុងធ្វើការនៅ "Japan Heart Children's Medical Center" ។